Oczyszczalnia ścieków jest certyfikowanym urządzeniem spełniającym wymagania normy europejskiej (EN 12566-3). Oczyszczalnia była testowana przez okres około 38 tygodni w zmiennych warunkach pracy. Warunki te wiernie odzwierciedlają takie sytuacje jak wyjazd na urlop, brak prądu, spuszczenie większej ilości wody.
Biologiczne oczyszczalnie ścieków VH umożliwiają nowoczesną i ekonomiczną utylizację ścieków. Jakość oczyszczonej wody pościekowej w odpływie odpowiada wymogom polskiej normy PN-EN 12566-3, dzięki czemu oczyszczone ścieki można odprowadzić bezpośrednio do wód powierzchniowych lub rozsączyć w gruncie (przy pomocy studni chłonnych, skrzynek rozsączających lub drenaży).
Biologiczna oczyszczalnia ścieków to żywy organizm biologiczny. Za sprawą prawidłowego ustawienia zaworów oczyszczalni optymalizujemy procesy technologiczne (denitryfikacji, nitryfikacji, separacji), a tym samym tworzymy odpowiednie warunki dla rozwoju osadu czynnego. Zmiana warunków technologicznych (np. skład lub ilość ścieku) może spowodować obniżenie parametrów oczyszczania. Zaleca się utrzymanie następujących parametrów technologicznych:
- Ilość osadu czynnego od 300 do 700 mg/l (kontrolowana przez test sedymentacji).
- Ilość tlenu O2 w strefie denitryfikacji od 0,0 do 0,3 mg/l (prawidłowe ustawienie zaworów rozdzielacza i dmuchawy).
- Ilość tlenu O2 w strefie nitryfikacji od 1,5 do 4,0 mg/l (prawidłowe ustawienie zaworów rozdzielacza i dmuchawy).
Uruchomienie biologicznej oczyszczalni VH PREMIUM
Należy sprawdzić, czy wylot rury recyrkulacji wewnętrznej jest ustawiony na wprost rury kanalizacyjnej. Jeżeli jest przekręcony w bok, należy poprawić jego ustawienie tak, żeby wydostający się z niego bąbel powietrza pojawiał się na powierzchni komory po środku i rozchodził równomiernie na boki.
Należy upewnić się czy wszystkie komory oczyszczalni są maksymalnie napełnione wodą. Włączyć kompresor. Sprawdzić czy kompresor działa poprawnie, sprawdzić szczelność połączeń pomiędzy kompresorem i oczyszczalnią (P – doprowadzenie sprężonego powietrza z kompresora). Ustawić położenie rozety w komorze separacyjnej tak, aby zęby rozety (całkowita wysokość zębów 5 cm) wystawały nad poziom lustra wody około 1,5 – 2 cm. Wszystkie zawory na rozdzielaczu zamknąć. Zawory regulować w następujący sposób:
- Zawór A1 (napowietrzanie wstępnej przestrzeni tlenowej) – zawór otworzyć tak, aby dochodziło do lekkiego napowietrzania komory. W komorze powinny pojawić się pęcherzyki powietrza i efekt delikatnego mieszania wody.
- Zawór R1 (recyrkulacja wewnętrzna) – zawór otworzyć tak, aby pojawił się efekt delikatnego bąbelkowania na koszu prętowym.
- Zawór R2 (recyrkulacja zewnętrzna) – zawór otworzyć tak, aby osad czynny z dna separatora był przepompowywany przez pompę mamutową (rura PCV 50mm) w niewielkiej ilości do wstępnej przestrzeni tlenowej. Należy uzyskać efekt delikatnego przepływu cieczy z pompy mamutowej do wstępnej komory tlenowej.
- Zawór A2 (napowietrzanie głównej przestrzeni tlenowej) – zawór otworzyć tak, aby pojawiły się pęcherzyki powietrza i efekt intensywnego mieszania i napowietrzania wody w głównej przestrzeni tlenowej.
- Zawór D1 (doczyszczanie powierzchni komory separacyjnej) – zawór ustawić tak, aby powstał efekt delikatnego „bąbelkowania” wokół rozety znajdującej się w komorze separacyjnej. Zapobiega to tworzeniu się kożuchów na powierzchni komory separacyjnej.
- Zawór D2 (doczyszczanie powierzchni komory separacyjnej) – zawór zamknąć całkowicie. Otwierać tylko i wyłącznie w celu przepompowania zanieczyszczeń, które w okresie rozruchu mogą pojawiać się na powierzchni komory separacyjnej.
UWAGA: Zawór D2 pełni funkcję serwisową i powinien być zamknięty w standardowym trybie pracy oczyszczalni. Kiedy zawór jest otwarty może dojść do nieprawidłowego funkcjonowania oczyszczalni. Zawór D2 używany jest w sytuacji, gdy na powierzchni komory separacyjnej pojawią się kożuchy. Kiedy zawór otwarty jest w 100% pompa mamutowa przepompowuje zanieczyszczenia zebrane na powierzchni komory separacyjnej (kożuchy) na początek procesu, czyli na kosz prętowy.
Prawidłowe ustawienie zaworów rozdzielacza powoduje ruch cieczy w oczyszczalni ścieków.
Prawidłowe ustawienie zaworów rozdzielacza tworzy korzystne warunki do rozwoju osadu czynnego.
Po prawidłowym ustawieniu zaworów należy zapewnić regularny dopływ ścieków i po 3-4 dniach od tego momentu dodać do pierwszej komory oczyszczalni (kosz prętowy) pierwszą dawkę biopreparatu startowego BioStarter (połowa opakowania). Drugą połowę biopreparatu zaaplikować w taki sam sposób po tygodniu od momentu pierwszego wrzutu (dawkowanie bakterii dotyczy oczyszczalni VH6P*). Zastosowanie biopreparatów w oczyszczalniach biologicznych VH znacznie skraca okres ich rozruchu. W trakcie rozruchu dochodzi do wyselekcjonowania, adaptacji i namnożenia się biomasy bakteryjnej.
Uruchomienie oczyszczalni można również przeprowadzić przez dodanie do oczyszczalni rozwiniętego osadu czynnego np. z miejskiej czy gminnej oczyszczalni komunalnej albo z dobrze funkcjonującej biologicznej oczyszczalni przydomowej.
*w pozostałych modelach należy użyć 15g biopreparatu startowego na osobę.
Po prawidłowym rozruchu oczyszczalni, który trwa około 6-8 tygodni ilość osadu czynnego powinna wynosić około 300ml na 1000ml. W oczyszczalni w wersji Premium sterownik czasowy jest zbędny. Tryb pracy ciągłej jest optymalny i poprawia klarowność wody pościekowej. W celu wzmocnienia bakterii osadu czynnego zalecamy stosowanie preparatu BioControl.
WAŻNE!
Kompresor napowietrzający powinien być umieszczony nie dalej niż 5 metrów od oczyszczalni.
Poprawne ustawienie zaworów w oczyszczalni VH znacząco skraca czas potrzebny na rozwój bakterii i rozbudowę osadu czynnego. W celu osiągnięcia optymalnej pracy oczyszczalni jej rozruch powinien być skonsultowany z działem technicznym Eko House. Porady udzielane są telefonicznie pod numerem telefonu +48 609 406 147.
